Ebü’l-Münzir Hişâm Kureşî hazretleri Tabiînin hadis âlimlerindendir. 61’de (m. 680) Medine’de doğdu. Eshab-ı kiramdan Abdullah bin Ömer, Câbir bin Abdullah ve Enes bin Mâlik’i gördü ve onlardan hadis rivayet etti. 146 (m. 763)’de vefat etti.
Şöyle nakletmiştir:
Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) anlattı: “Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir avuç taş aldı. Taşlar, Resûlullahın elinde tesbih etmeye başladılar. Sonra onları Hazreti Ebû Bekr’in (radıyallahü anh) eline döktüler. Taşlar yine tesbih ettiler. Sonra bizim elimize verildi, fakat tesbih etmediler.”
Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) anlattı: Bir çoban kırda koyunlarını otlatıyordu. Bir kurt gelip koyunlardan birini kapıverdi. Çoban koşarak kurda yetişti ve koyunu tutup kurtardı. Bunun üzerine kurt, lisâna gelip çobana; “Rızkıma niçin mâni oluyorsun? Allahü teâlâdan korkmuyor musun?” dedi. Buna şaşıran çoban, “Hayret! Bir kurt, tıpkı insan gibi konuşabiliyor” dedi. Kurt, çobana; “Asıl hayret edilecek kişi sensin! Çünkü koyunlarının başında duruyorsun da Allahü teâlânın gönderdiği peygamberden haberin yok. Hem O öyle bir peygamberdir ki, Allah O’ndan daha büyük ve şerefli bir peygamber göndermemiştir. Nezdinde makamı pek büyüktür. Cennet kapıları O’na açılmıştır. Cennet ehli, Eshâbına bakıp seyrediyor. Nasıl (Allah rızâsı için) savaştıklarına ibretle bakıyor. Seninle O’nun arasında sâdece bir vâdi var. Haydi git. Sen de Allahın askerleri arasına katıl!” Çoban “Peki benim koyunlarımı kim bekleyecek?” diye sorunca kurt “Ben beklerim. Sen dönünceye kadar onları gözetlerim!” dedi. Bunun üzerine çoban koyunlarını ona teslim edip (orduya katılmak üzere) yürüdü…
Çoban hemen Peygamber efendimizin yanına geldi. Durumu anlattı. Peygamber efendimiz, Çobana,“Haydi kalk anlat” buyurdular. Çoban kalktı, orada bulunanlara hâdiseyi anlattı. Peygamber efendimiz; “Doğru söylemiştir” buyurdular. Çobana dönerek, “Haydi git. Koyunlarını olduğu gibi göreceksin” buyurdular. Çoban gidince koyunlarını eksiksiz buldu. Buna sevindi ve kurda bir koyun kesip verdi. [Bu hâdiseyi anlatanın ve çoban olanın Uhban bin Evs (radıyallahü anh) olduğu rivâyet edildi.]