(Dünden devam)
Hazret-i Ebu Bekir:
“Doğru söylersiniz yâ Muhammed, bana emriniz nedir?” dedi.
Buyurdular ki:
“Müslüman ol!”
Her şey ortadaydı.
Şehadeti söyledi.
Ve Müslüman oldu.
? ? ?
Resûlullah Efendimiz sevindi.
Doğruca Hira dağına vardı.
Ve hazret-i Cibril’e:
“Yâ Cebrail! Sana müjde vereyim ki Ebu Bekir Müslüman oldu” dedi.
Hazret-i Cibril:
“Yâ Muhammed! Sana da müjdeler olsun ki dünya kıyamete kadar helak olmaktan kurtuldu. Bundan sonra her kim Müslüman olursa Ebu Bekir’in bereketiyle olur” dedi.
? ? ?
Ve şöyle devam etti:
“Yâ Resulallah! Hak teâlâ kıyamet gününde emreder, mahlukların hepsini Arasat meydanına toplarlar.
Müminler toplanır.
Arş’ın sağında durur.
Kâfirler solunda dururlar.
? ? ?
Sonra Allahü teâlânın emriyle ben senin elini tutup Arş’ın üstüne götürürüm.
Ebu Bekir’i de alırım.
Ve Arş’a götürürüm.
Sonra mahşer halkına hitaben ‘On sekiz bin âlemin halkı ve yüz yirmi dört binden ziyade peygamberin ümmeti arasında Ebu Bekr-i Sıddık gibi bir kimse yoktur’ diye seslenirim.” (“Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn” kitabından alınmıştır.)