(Dünden devam)
Osman Haruni hazretleri, o mecusilere “Allahü teâlânın önemsiz bir mahluku olan ve az bir su ile sönebilecek olan şu ateşe tapmaktan maksadınız nedir? dedi.
Cevap vermediler.
Hatta ona kızdılar.
O da onlara kızıp “Ateş, Cenab-ı Hakk’ın aciz bir yaratığıdır. Onun ve her şeyin sahibi yalnız Allahü teâlâdır. Niçin Allah’a tapmıyorsunuz? Allahü teâlâya taparsanız sonsuz kurtuluşa kavuşursunuz” dedi.
***
Başkanları kızdı ve “Ateşin, bizim dinimizde yeri büyüktür. Biz ona, kıyamet gününde bizi yakmasın diye ibadet ediyoruz” deyince Osman Haruni hazretleri “O ateşe elini sok da yakmasın” dedi.
***
Başkan ona baktı.
“Sokmam” dedi.
“Neden?” deyince “Çünkü ateşin âdeti yakmaktır. Buna kim karşı gelebilir?” dedi.
Osman Haruni “Ateş de Allahü teâlânın emrindedir. O’nun izni olmadan bir saç telini bile yakamaz” dedi.
***
Sonra adama yaklaştı, küçük oğlunu kucağına aldı ve Besmele çekip “Ey ateş! İbrahim’in üzerine serin ve selamet ol” mealindeki âyet-i kerimeyi okuyarak ateşin içine girdi.
***
Az sonra çocukla çıktı.
Yaşlı rahip bunu gördü.
Ve sevince garkoldu. Öbürleri de sevinip ateşin içinde ne gördüğünü çocuğa sordular. Çocuk “Şeyhin sayesinde bir bahçede oynadım” diye cevap verdi. Mecusiler bu kerameti görüp toptan Müslüman oldular.