Muhammed bin Muhammed hazretlerine, Resûlullah Efendimizin şefâatinden sordular bir gün.
Şöyle anlattı:
Hazret-i Ömer’i radıyallahü anh, vefâtından sonra rüyâda görüp;
“Hak teâlâ sana ne muâmele etti?” diye sordular.
Hazret-i Ömer cevâben;
“Beni bir serçeye bağışladı” buyurdu.
“Nasıl oldu?” dediklerinde;
“Bir çocuk onu yakalamış ve sıkıca bağlamıştı. Onu o yaramazın elinden alıp salıverdim. Bu amelim cenâb-ı Hakka hoş geldi ve beni affeyledi” buyurdu.
AFFETTİ
Hazret-i Alî’ye de aynı suâli sordular.
Ali radıyallahü anh cevâbında;
“Hak teâlâ beni bir karıncaya bağışladı” buyurdu.
“Nasıl?” dediler.
“Küçük bir karınca suya düş-müştü. Onu sudan alıp kuru bir yere koydum. Bu hareketimi Hak teâlâ beğendi ve bu sebeple affa kavuştum” buyurdu.
SİNEK İÇİN
İmâm-ı A’zam hazretlerine de vefâtından sonra, rüyâda;
“Hak teâlâ sana ne muâmele etti?” diye sordular.
Büyük İmâm cevâbında;
“Kalemime bir sinek konmuştu. Hemen kovmadım. Kendisi uçuncaya kadar bekledim. Bu hareketim Rabbimize hoş geldi. Bu sebeple affa kavuştum” buyurdu.
Muhammed bin Muhammed hazretleri bunları anlattıktan sonra;
“İşte ey kardeşlerim, Hak teâlâ, bir serçe, bir karınca ve bir sinek için kulunu affeder de, Resûlullah Efendimizin şefâatiyle af etmez mi?” buyurdu.