Alâüddîn Haskefi hazretleri Osmanlı fıkıh âlimlerindendir. 1021 (m. 1612)’de Haskef’de doğdu, 1088 (m. 1677) de vefât etdi. (Batman’ın Hasankeyf ilçesine eskiden kısaca “Haskef” derlerdi) Şam Müftüsü idi. En büyük eseri (Dürr-ül-muhtâr) kitâbıdır. Bu kitabında buyuruyor ki;
Kur’ân-ı kerîm okuduktan, duâ ettikten ve ders ve vaazlardan sonra (Sübhâne rabbike) âyet-i kerîmesini okumak, İslâm memleketlerinde yapılagelen bir sünnettir. Alî “radıyallahü anh” buyurdu ki: (Kıyâmet günü, bol bol sevâba kavuşmak isteyen, her toplantı sonunda, Sübhâne rabbike âyetini sonuna kadar okusun!)
Ebû Saîd-i Hudrî “radıyallahü anh” diyor ki: (Resûlullah efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” namâzda, selâm vereceği zaman, Sübhâne rabbike âyetini okurdu.)
Abdullah ibni Abbâs “radıyallahü teâlâ anhümâ” buyurdu ki: (Resûlullah efendimiz namâzda, selâm vermeden evvel, Sübhâne rabbike âyet-i kerîmesini okurdu).
Abdullah ibni Zeyd bin Erkam, babasından işiterek diyor ki: (Resûlullah efendimiz buyurdu ki; (Bir kimse namâz sonunda, üç defa Sübhâne rabbike âyet-i kerîmesini okursa, yetişir miktârda sevâba kavuşur.)
Ebû Saîd-i Hudrî “radıyallahü anh” buyurdu ki: (Resûlullah efendimiz namâzdan selâm verince, Sübhâne rabbike âyet-i kerîmesini okurdu). Yine Ebû Saîd-i Hudrî “radıyallahü anh” buyurdu ki: Resûlullah efendimiz namâzdan selâm verince, üç defa Sübhâne rabbike âyet-i kerîmesini okurdu).
İbni Hibbân, Ebû Şa’bîden alarak diyor ki: (Resûlullah efendimiz buyurdu ki, (Kıyâmet günü büyük ölçeklerle, bol sevâb kazanmak isteyen kimse, bir meclisten kalkınca Sübhâne rabbike âyet-i kerîmesini okusun!)
Bu çeşitli hadîs-i şerîfler gösteriyor ki, Resûlullah efendimiz bu âyet-i kerîmeyi okurken ve ümmetine tavsiye buyururken, Kur’ân-ı kerîmdeki şeklini değiştirmemiş, hep (Sübhâne rabbike) demiştir. (Sübhâne rabbinâ) dediği işitilmemiştir. O hâlde, bu âyet-i kerîmeyi (Sübhâne rabbinâ) şekline sokmak, Kur’ân-ı kerîme el uzatmak olduğu gibi, sünnet-i seniyyeye de tecâvüz etmek, çok çirkin bir hareket olur.
İslâm âlimleri hadîs-i şerîflere bakarak, ibâdetlerden ve toplantılardan sonra, (Sübhâne rabbike) âyet-i celîlesini okumayı âdet buyurmuş ve kitâblarında bildirmişlerdir.