Taha-yı Hakkâri hazretlerinin huzuruna bir gün bir Ermeni geldi ve çocuksuz olduğundan dert yanıp “Siz Allah’ın sevgili kulusunuz… Bu hususta bize dua buyurun…” dedi.
Seyyid Taha;
“Peki olur” buyurdu.
Ve dua etti onlar için… Beş yıl geçti aradan… Aynı adam yine geldi Nehri’ye ve doğruca bu zata gidip;
“Efendim, beş yıl önce çocuğumuz olması için sizden dua istemiştim… Elhamdülillah duanız sayesinde on çocuğumuz oldu… Size müteşekkiriz. Artık dua etmeyin efendim, bu kadar yeter” dedi.
? ? ?
Bir gün de seyyitlerden iki kişi, katırlarına bir sürü hediyeler yükleyip Irak’tan yola çıktılar…
Nehri’ye gidiyorlardı…
Taha-yı Hakkâri hazretlerini ziyaret edip hediye sunacaklardı… Lâkin yolda Musa Bey adında bir zalim durdurdu onları.
Katırlarını aldı…
Yüklerini gasbetti…
İki seyyid çok üzüldüler ve gidip Seyyid Taha hazretlerine naklettiler hadiseyi.
O da çok üzüldü!…
Ve o zalim kişiye;
“Üzdüğün kimseler peygamber evlâdıdır… Onları üzme. Yükler senin olsun… Ama katırlarını iade et” diye haber gönderdi…
Ama aldırmadı adam…
Büyük veli çok üzüldü ve Allah’a havale etti onu!.. O zalim o gece yatmaya hazırlanıyordu ki şiddetli bir ağrı saplandı midesine… Yerleri tırmalıyordu acısından! Sabaha çıkamadı…