(Dünden devam)
Hazret-i Ebu Bekir (radıyallahü anh), Hazret-i Bilal’i taşın altından kurtarıp ve elinden tutup doğruca Habîb-i Ekrem hazretlerinin huzuruna getirdi ve “Yâ Resulallah! Bilal’i Allahü teâlânın aşkına ve sizin şerefinize azad ettim” dedi.
O Server bunu işitti.
Fevkalade sevindi.
Ve ona dualar etti.
O anda Hak teâlânın emriyle Cebrail aleyhisselam, Hazret-i Ebu Bekir hakkında meâl-i şerifi “Malını Allah yolunda hayırlara sarf eder…” olan âyet-i kerimeleri getirdi.
***
Bir gün de Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdular ki:
“Ebu Bekir’in îmanı diğer müminlerin îmanıyla tartılsa Ebu Bekir’in îmanı ağır gelir.”
Yine rivayet edilir ki:
Efendimiz buyurdu:
“Rüyamda kıyamet kopmuş ve mahşer meydanında terazi kurulmuş gördüm. Bütün müminlerin îmanı o terazide tartıldı. Ebu Bekir’in îmanı bütün ümmetimin îmanları toplamından ağır geldi.”
***
Yine Cebrail aleyhisselam bir gün Efendimize geldi ve “Yâ Muhammed! Hak teâlâ hazretleri sana selam ediyor ve ‘Ebu Bekir kuluma benden selam söyle ve ona sor ki bu fakir hâliyle benden razı mıdır?’ buyuruyor” dedi.
Efendimiz onu çağırdı.
Gelince bunu söyledi.
O, bunu işitince inledi.
Ve feryad ederek “Ben Ebu Bekir kim oluyorum ki Rabbimden razı olmayayım… Vallahi ben, her şeyi yaratan yüce Rabbimden razıyım, razıyım, razıyım!..” dedi.