Tâbiîn-i kirâmdan Muttarif bin Abdullah hazretlerinin oğlu vefat ettiğinde hiç “üzüntülü” bir hâli görülmedi.
Tevekküle sarıldı.
Saçını sakalını taradı.
Güzel elbiseler giydi.
İnsanlar, böyle yapmasının sebebini sorduklarında;
“Allah’tan gelene rızâ göstermeyip feryat etmemi mi bekliyordunuz? Mâdemki kuluz, Rabbimizden ne gelirse râzı olmalıyız” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bu zâtı çekemeyenler, kendisini zamanın vâlisi olan Ziyad bin Ebih’e şikâyet ettiler.
Ziyad, emretti askerlere:
“Derhâl onu alıp, huzûruma getirin!”
Hemen gidip getirdiler.
Bu defâ askerlerine;
“Siz onu tutup getirirken hâlinde herhangi bir değişiklik oldu mu?” diye sordu.
Cevâben;
“Olmadı” dediler.
“Öyleyse o sâlih bir kimsedir, onu bırakın ve kendisinden özür dileyin!” diye emretti.
● ● ●
Bir gün de bâzı dostlarıyla sohbet ediyordu.
Onlardan biri;
“Bir kimsenin velî olduğu nasıl anlaşılır efendim?” diye sordu bu mübârek zâta.
Cevâbında;
“Tatlı dili, güzel ahlâkı, güler yüzü, cömertliği, münakaşa etmemesi, özürleri kabul etmesi ve herkese merhamet etmesiyle anlaşılır” buyurdu.