Kayyum-i Zaman hazretlerinin muhlis talebelerinden olan “Gülendam” isimli bir zat şöyle anlatır:
Şeytan bana çok musallat olur, lüzumsuz hayal ve düşüncelerle beni meşgul ederdi.
Beni günaha sürüklerdi.
Ama ben istemiyordum.
Ve çok üzülüyordum!
Bir gün ‘can kulağım’a “Sen, Kayyum-i Zaman’ın talebesisin. Bu derdini niçin ona açmıyorsun? Ona arz edersen kurtulursun” diye bir ses geldi.
Bir gece teheccüde kalktım.
Ve bunu Ona arz ettim.
Hocam beni dinledi.
Bu hâlime acıdı.
Ve şefkatle bakıp;
“Korkma, şeytan senden ümidini kesti” buyurdu.
O anda kalbimde bir ferahlama hissettim ve o günden sonra bir daha musallat olmadı…
● ● ●
Kayyum-i Zaman’ın talebelerinden birisi huzuruna gelip “Efendim, bizim bahçede bir ağaç var, meyve vermiyor” diye arz etti.
Büyük veli;
“Pekâlâ” buyurdu.
Ve asasını ona verip “Bunu o ağacın gövdesine dokundur, inşallah meyve verir” buyurdu.
O talebe, asâyı aldı.
Ağaca dokundurdu.
Kendisi bu hususta;
“Allahü teâlâ hocamın hürmeti ve asasının bereketiyle ağacı meyveyle donattı ve bu hâl, bütün şehirde ‘darb-ı mesel’ oldu, herkes ondan bahsederdi” demiştir.