Trablus’ta yetişen velilerden Muhammed Cisr hazretleri, bir ara İstanbul’a gitti. İstanbul’dayken Mekke Şerifi Abdülmuttalip, bu büyük veli zâtı üzmüştü.
O gece rüyasında Şerif Abdülmuttalip, Peygamber Efendimizi, Muhammed Cisr’in elinden tutmuş olarak gördü.
Sevinip onlara yöneldi.
Hemen yanlarına gitti.
Lâkin Resûlullah Efendimiz, mübarek yüzünü çevirdi ondan.
Şerif Abdülmuttalip;
“Yâ Resulallah! Mübarek yüzünü benden niçin çeviriyorsunuz?” diye sordu.
Zira çok üzülmüştü!
Çok da merak etmişti.
Resûl-i Ekrem, Muhammed Cisr’i işaret ederek;
“Bunu niçin üzüyorsun? Sen benim evlâdım isen bu da benim evlâdımdır” buyurdu.
O anda uyandı…
Hatasını anladı…
Sabah olunca hemen Muhammed Cisr’in yanına gitti. Gördüğü rüyayı anlatıp kendisinden af diledi.
● ● ●
Bir gün bu zata “Dünyada en güzel şey nedir efendim?” diye sordular.
Buyurdu ki:
“Dünyada en güzel şey, dünyaya düşkün olmamaktır.”
Bir gün de bu zata;
“En kıymetli maden nedir efendim?” diye sordular.
“Altındır” buyurdu.
Sordular yine:
“Peki, altından kıymetli olan nedir?”
Buyurdu ki:
“O altını bir muhtaca vermektir.”