Mısır’da yetişen velilerden Muhammed Şüveymi hazretlerinin yanına, bir gün “bir genç” gelerek “Efendim çok sıkıntıdayım. Bana yardım edin” diye yalvardı.
Büyük zat sordu:
“Derdin nedir?”
“Bir kıza âşık oldum efendim. Onunla evlenmek istiyorum, ama kabul etmiyor” dedi.
Büyük veli;
“Şu odaya gir, o kızın ismini tekrar tekrar söyle” buyurdu.
Genç sevinip;
“Peki efendim” dedi.
Sebebini sormadı.
Gösterdiği odaya girip, devamlı o kızın ismini söyledi. Üçüncü gün odanın kapısı tıklandı.
“Kim o?” dedi.
O kız, cevaben;
“Ben filân, teklifini kabul ediyorum” dedi.
Genç adam düşündü… Kendi kendine “Birinin ismini çok söylemekle ona kavuşuluyorsa, Rabbimin ismini çok zikreder, Ona kavuşurum” dedi.
Ve kapıyı açmayıp;
“Ben vazgeçtim” dedi.
Ve onu gönderdi…
Rabbini zikre başladı.
Kalp gözü açıldı.
Ve “evliya” oldu.
● ● ●
Bir gün bu zata “Efendim, ‘Ölümü düşünmek, ölüm getirmez’ deniyor. Bu söz doğru mu?” diye sordular.
Cevabında;
“Evet doğrudur, hatta ölümü düşünmek, ömrü uzatır ve çok da faydaları vardır. Mesela ölümü hatırlamak, insanı günah işlemekten korur” buyurdu.