Kahire’de yetişen büyük veli Yahya Münavi hazretlerinin bir talebesi anlatıyor:
Ben Kahire’deyken taun (veba) salgını vardı. Babamı ziyaret için sefere çıkmaya niyet ettim.
Ama tereddüt ettim.
Düşündüm taşındım.
Kendi kendime “Ben sefere çıkarsam taun salgınından kaçmış olur muyum?” dedim.
Sonra da;
“En iyisi hocama sorayım” deyip o gece yattım.
Ve bir rüya gördüm.
Bir duvar ardındaydım.
Bana, “ok” atıyorlardı.
Fakat o duvar bana “siper” oluyor, oklar bana bir zarar vermiyordu. O an yerde bir “kâğıt” gördüm.
Hemen onu alıp okudum.
Kâğıtta “Taun hastalığına karşı seni koruyanlar, vazifelerini yaptılar” diye yazıyordu.
Ve sabah oldu.
Hocama gittim.
Bana bakıp “Babanı ziyarete git. Zira baban seni çok merak ediyor. Bu sefere çıkmakla taundan kaçmış olmazsın. İnşallah selâmetle gider gelirsin” buyurdu.
Çok sevindim.
Teşekkür ettim.
Hocam bana “Rüyanda gördüğün kâğıttaki yazıyı daha önce görmüş müydün?” diye sordu.
Ben “hayır” deyince;
“O yazı, İbni Hacer-i Askalâni hazretlerinin yazısıdır” buyurdu.
Hocamla vedalaştım.
Ve yola çıktım.
Bindiğim gemidekilerin çoğu yolda taundan öldüler, fakat ben, selâmetle gittim ve salimen Kahire’ye döndüm.