Silsile-i aliyyeden Abdülhalık-ı Goncdüvani hazretleri “kuddise sirruh” anlatıyor:
Yaşım, yirmi ikiydi.
Bir gün Hazret-i Hızır yanıma geldi ve Yusüf-ü Hemedani adında bir veliye götürdü beni.
Cemalini gördüm.
Çok sevdim o zatı.
Çok istifade ettim.
Vefatı yaklaştı.
Beni yanına çağırdı.
Ve vasiyet olarak;
“Ey oğul! Sana vasiyetim şudur ki; ilim, edep ve hayâ üzere olasın. İslâm âlimlerinin eserlerini okuyup, onların sözlerini gönlüne sindiresin. Çalışıp fıkıh, tefsir ve hadis öğrenesin. Zira insan; ilimle aziz olur” buyurdu.
Çok hoşuma gitti.
Sözüne devamla;
“Sana yakışacak şey; edep, hayâ ve tevazudur. Zira su, yükseklerden aşağıya doğru akar. Dünya düşkünleriyle arkadaş olma ki, onlar seni felâkete sürükler” buyurdu.
Bunlar son sözleriydi.
Bana istikamet çizdi.
Vasiyetini tuttum.
Ve hiç ayrılmadım…
● ● ●
Bu zat, bir sohbetinde;
“İman, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun, devamlı ve sabit olmalıdır” buyurdu.
“Nasıl yâni?” dediler.
O, daha açıklayıp;
“Yani bir an ayrılmayı düşünmemelidir. ‘Üç yıl sonra Müslümanlıktan çıkacağım’ diyen kimsenin, o andan itibaren imânı gider, Müslümanlıktan çıkmış olur” buyurdu.