Balıkesir’in Sındırgı kazâsının, Hisaralan köyünde yatan bir “Allah dostu” büyük zât var.
İbrâhim Dede “rahimehullah”
Şiddetli bir kuraklık olmuştu o köyde!
Bütün köy halkı kırılmaya başlamıştı bu susuzluktan.
İbrâhim Dede;
“Üzülmeyin ben burada su çıkarırım” dedi onlara.
Çok sevinip; “Sahi mi?” dediler
“Evet, ama bir şartım var.”
“Emret, her neyse yaparız.”
“Kavga dövüş yapmayacaksınız bu suyun başında! Kavga ederseniz su kesilir” dedi.
Sevinip dediler ki:
“Tamam tamam, sen çıkar suyu.”
Mübârek zât kalktı ve vurdu deyneğini yere.
Ânında bir “su” fışkırdı yerden.
Berrak, tatlı ve serin.
O gün bu gün akıp durur aynı su.
Köylülere soruyorlar;
“Hiç kesildiği oluyor mu?”
“Evet, kavga olunca kesiliyor.”
“Sonra?”
“Taraflar barışınca tekrar akıyor.”
● ● ●
Bir gün bu zâta “Güzel ahlâk nedir efendim?” diye sordular.
Cevâbında;
“Güzel huy, herkese yumuşak davranmaktır” buyurdu.
Ve ilâve etti:
Hadîs-i şerîfte Peygamberimiz “Allahü teâlâ refiktir, yumuşaktır. Her işinde yumuşak huylu olanları sever” buyurdu…