Muînüddîn-i Çeştî hazretleri seyyiddir. Evlâd-ı Resûldür yani.
Hindistan’da yaşadı.
Yüz yaşında, Ecmir’de vefât etti…
Bu velî, nasîhat isteyen bir gence;
“Evlâdım! Öleceğin vakit Azrâil aleyhisselâm rûhunu almaya gelirse kabul etme, kov gitsin!” buyurdu.
Delikanlı şaşırdı;
“Nasıl olur efendim, melek hiç kovulur mu?”
Buyurdu ki:
“Öyleyse şimdiden ölüme hazırlan!”
Ardından;
“Mezarda Münker-Nekir melekleri suâl için gelirlerse onları da kov! Seni suâle çekmesinler” buyurdu.
Genç, şaşırdı yine;
“Onları da kovamam efendim” dedi.
Büyük zât;
“Öyleyse şimdiden kabir suâllerine cevap hazırla!” buyurdu
● ● ●
Bir gün bu zâta;
“Hocam! Cennete ne ile girilir?” diye sordular.
Cevâben;
“Allah’ın rahmetiyle girilir” buyurdu.
Sordular yine:
“Herkes mi?”
“Evet, Efendimiz aleyhisselâm bir gün ‘Hiçbir kul, kendi ameliyle cennete giremez. Ancak Allahü teâlânın rahmetiyle girebilir’ buyurmuştur” dedi.