Muhammed Bâkî Billâh hazretlerinin genç bir komşusu vardı. İçki içiyor ve her fenâlığı yapıyordu.
Mübârek zât o gencin bu hâlini biliyor, ama bir şey demiyordu.
Ancak talebesinden biri ihbar edince; memurlar, yakalayıp hapse attılar bu genci.
Bâkî Billâh hazretleri bu hâdiseyi duydu.
Ve çağırıp, sitem etti ihbar eden o talebesine.
İhbarcı genç;
“Ama efendim zâten fâsık, günahkâr birisiydi” deyiverdi.
Hocası bir âh edip;
“Sen kendini iyi mi biliyorsun ki, onu fâsık görüyorsun? Hâlbuki biz, kendimizi ondan farklı görmüyoruz” buyurdu.
Sonra da bizzat ilgilenip, çıkardı o genci hapisten.
Fâsık genç, çok duygulandı bundan.
Yaptıklarına “pişmanlık” duydu. Gönülden tövbe etti ve o günahları yapmadı bir daha…
● ● ●
Bir gün de talebelerine;
“Kıymetinizi bilin. Siz hepiniz çok kıymetli, çok değerli insanlarsınız” buyurdu.
Gençler sordu:
“Niçin kıymetliyiz hocam?”
“Çünkü bu doğru îmân, bu Ehl-i sünnet îtikâdı, bu Allah için sevgi ve Allah için İslâma hizmet, ancak ve yalnız Allahü teâlânın sevdiği kullarına nasip olur da onun için” buyurdu.