Hasan-ı Basrî hazretleri; Habib-i Acemî hazretlerini çok sever ve bazen meclisinde sohbet etmesini söylerdi.
O da sohbet ederdi.
Bâzısı merak etti…
Ve Hasan-ı Basrî’ye;
“Efendim, siz varken meclisinizde onun sohbet etmesini istemenizin hikmeti nedir?” diye sordular.
O da cevaben;
“Habib, kalbinden ihlâsla konuşup insanların kalbine yerleştirir. Onun için Onu konuşturuyorum” buyurdu.
● ● ●
Bir defa da kapılarına bir “fakir” geldi.
O sırada hanımı hamur yoğurmuş, ekmek yapmak için komşudan “ateş” istemeye gitmişti.
Habib kapıyı açtı.
Ve gelen o fakire;
“Şu hamuru al, ekmek yapar, yersiniz” buyurdu.
Fakir çok sevindi.
Ve hamurları alıp gitti.
Habib’in hanımı gelip hamuru göremedi.
Hâliyle merak etti.
Ve beyine sordu bunu.
O da cevaben;
“Ekmek yapmaya götürdüler” dedi.
O ara biri geldi.
Elinde sepet vardı.
İçi, sıcacık ekmekle doluydu.
Onu bırakıp gitti.
Kadıncağız bunu görünce;
“Hamurlar ne çabuk ekmek oldu?” diyerek hayretini bildirdi!..