Ebû Eyyûb-i Sahtiyânî hazretleri, Tâbiîn’den, hadîs ve fıkıh âlimi olup, 748 (H.131) senesinde tâun (veba) hastalığından Basra’da vefât etti.
Kabr-i şerîfi oradadır.
Bir sevdiği anlatıyor:
Bir gece rüyâmda Hazret-i Ebû Bekir ile Hazret-i Ömer’i (radıyallahü anhümâ) gördüm.
Bir hoş oldum.
Ve kendilerine;
“Teşrîfinizin sebebi nedir efendim?” diye sordum.
Cevâben;
“Ebû Eyyûb Sahtiyânî’nin cenâze namazını kılacağız” buyurdular.
Sordum hemen:
“O vefat mı etti?”
“Evet, dün gece vefât etti” buyurdular.
● ● ●
Ebû Eyyûb-i Sahtiyânî hazretlerinin de bulunduğu bir kervanda yolcuların suları bitti. İnsanlar, susuzluktan ölecek hâle geldiler.
Çâresizdiler!..
Bu zâta gelip;
“Efendim, çok zor durumdayız, ne olur bir şeyler yapın, ölüp gideceğiz” dediler.
Ebû Eyyûb hazretleri;
“Bir şartla, kimseye anlatmayacaksınız” buyurdu.
“Anlatmayız” dediler.
O zaman duâ etti içinden…
O anda, “su” fışkırdı.
Buz gibi ve berrak idi.
Herkes kana kana içip ölümden kurtuldular…