Evzâî hazretleri, Tebe-i tâbiîn’den büyük fıkıh âlimidir. 157 (m. 774) Beyrut’ta vefât etti.
Kendisi anlatıyor:
Cebrâil aleyhisselâm bir gün Peygamber Efendimize gelmişti. Efendimiz ona;
“Yâ Cebrâil! Bana cehennemi anlat” buyurdu.
O da şöyle anlattı:
Cehennem, Allahü teâlânın emriyle bin sene yandı.
Kıpkırmızı oldu.
Bin sene daha yandı.
Sapsarı oldu.
Bin sene daha yandı.
Simsiyah oldu.
Oradan dünyaya bir kıvılcım gelseydi, yanıp yok olurdu.
● ● ●
Bu zât, bir sohbetinde;
“Fütüvvet yâni mertlik; düşmanlık edene iyilik yapmak, seni sevmiyene ihsânda bulunmak, sevmediğinle de tatlı konuşmaktır” buyurdu.
Ve ilâve etti:
“Az konuşun, az uyuyun ve az gülün. Zîra çok kahkaha, kalbi öldürür.”
● ● ●
Bir gün de sohbetinde;
“Kim Allahü teâlâya itâat ederse, Allah’ın mahlukları da ona itâat ederler” buyurdu.
Ve ilâve etti:
“Büyüklerden biri;
‘Günah işlediğimi, atımın bana olan huysuzluğundan anlıyorum’ buyurmuştur.”