Meymun bin Mihrân hazretleri, Tâbiîn’in büyüklerindendir. 734 (H. 116) de Cezîre’de vefât etti…
Bir gün, bâzı kişiler, bu velî zâtın oğluna;
“Baban bu dereceye ne ile kavuştu?” diye sordular.
Oğlu düşündü…
Ve cevâbında;
“Babam, kavuştuğu bu yüksek derecelere, çok namaz kılmakla ve çok oruç tutmakla değil, ‘ufak bir günah işlerim de Allahü teâlâya âsi olurum’ korkusuyla ulaşmıştır” dedi.
● ● ●
Bir gün sohbet ediyordu.
Allahü teâlânın takdîrine rızâ göstermekten bahsediyordu ki, konuşmasını, “Allahü teâlânın takdîrine rızâ göstermeyen kimse ahmaktır ve bu ahmaklığın tedâvîsi yoktur” diyerek bitirdi.
● ● ●
Bir gün de sevdikleri;
“Efendim, bir kimse sâdece ‘Lâ ilâhe illallah’ dese, fakat ‘Muhammedün Resûlullah’ demese, o kimse Müslüman olur mu?” diye sordular.
Cevâbında;
“Olmaz” buyurdu.
“Neden?” dediler.
Cevâbında;
“Çünkü kelime-i tevhîd bir bütündür. Herkes ‘Allah’ diyor. Kâfirler de zorda kalınca ‘Allah’ diyorlar. Ama Muhammed aleyhisselâmı peygamber tanımıyorlar. O zaman îmân olmuyor” buyurdu.