Öyleyse bu yazıyı mutlaka okuyun. Okuyun da o canımızdan çok seviyoruz dediğimiz çocuklarımıza el birliğiyle neler yaptığımızı bir görün. Çocukların çocukluğunu yaşamadan yazmaya çizmeye odaklandırılarak aslında hayatla hiç alakası olmayan; olmadığı gibi başarı da elde edemeyen hem kendisini moral motivasyon bakımından kötü hisseden hem de topluma katkı sunamayan kimseler yaptığımızı fark edin. Dün çocuklarımıza ödev vermenin sebeplerini ve ödevlerin sakıncalarını sıraladık madde madde.
Ve şimdi diyoruz ki: “Öğrencilerin gerekli kaynaklara kolayca ulaşıp, severek ve isteyerek, uygun ortamlarda, kendilerinin titizlikle yaptıkları, fazla zaman almayan, bir amacı gerçekleştirmeye yönelik anlamlı ödevler elbette ki yarar sağlamaktadır.
Esas olan, öğrencilerin bilgiye giden yolu, “öğrenmeyi öğrenme”sidir. Artık bilgiye sadece okulda değil, her yerde çok çabuk ulaşılabilmektedir. Çocuklarımızı bilgi hamalı yapmak yerine; “araştıran, soran, sorgulayan, bilgiye ulaşabilen ve kullanabilen bireyler” olarak yetiştirmeliyiz. Sanata spora, gezip keşfetmeye, kitap okumaya teşvik etmeliyiz.
Ödeve ihtiyaç duyulduğu sürece, yasaklamalarla, verilmesinin ününe geçilemeyecektir. En akılcı yol, programlarda ödev vermeye gerek kalmayacak düzenlemelerin ve gerekli öğrenmelerin sağlanmasıdır. Öğretmenlerimiz dersleri okulda, kavratacak zamanı bulabilmelidirler.
Verilmesi istenmeyen ödevleri, yasaklarla değil, gerek kalmadan çözümlemek, aklın ve bilimin yoludur. Bu sayede hayata geçirilemeyen “çantasız eğitim” de rahatlıkla uygulanabilecektir. Zira öğrenci çantaları taşınamayacak ağırlıktadır.
“Çocuklarınızı seviyor musunuz?” diye sorulsa, herkes; “kim sevmez ki” diye atılacaktır elbette ki. Öyleyse onları mutlu kılalım. Geleceklerinin inşası için gittikleri okullardan ve biricik öğretmenlerinden soğutmayalım. Eğitimde zorla öğrenme olmaz. Çocuk ilgi ve ihtiyaç duyduğunu öğrenir. Sevgiyle kalın…
Seyfettin Karamızrak
ŞİİR
Köyüm bana kucak açar
Geliriz de şehirlerden yorgunluğumuzu alır
Bağı bahçesi evinde nice misafirler olur
Benim gibi uzaklaşan o toprağa hasret kalır
Hafta sonu gideceğim köyler bize kucak açar
Unutulmaz hatıralar soba kar ve kış gecesi
Babam çayları demlerdi toplanırdı ahalisi
Annem patates közlerdi ne yenirdi her birisi
Yakınlarda gideceğim köyler bize kucak açar
Unutmadım unutamam orda geçen yıllarımı
Kalem defter dindiremez yazsam da çok hasretimi
Kötülemem şehri ama inanın yok köy gibisi
Birkaç güne gideceğim o yer bana kucak açar
Üzüm ceviz fındık toplar biraz yerim biraz satar
Kümesteki tavuklarım samanda küfede yatar
Sabah yumurta ararım al bak işte oradalar
Bir verir bin alırım ben, köyüm bana kucak açar
Hazırlarım valizimi kaybetsin şehir izimi
Varacağım yakınlarda gezeceğim şu köyümü
Yer minderine yayılıp kıracağım da dizimi
Nice çaylar içeceğim köyüm bana kucak açar
Orda doğdum orda yettim işim icab etti gittim
Dünümü unutamam ki o toprağın çocuğuydum
Tarihî ahşap camide az mı müezzinlik ettim
Hasretim gözümden akar köyüm bana kucak açar
Sinan Korkmaz-Düzce
GEZİLESİ DİYARLAR
PASİNLER OVASI: Erzurum’un Pasinler ilçesindeki tarihî, mümbit (verimli) ovadır. Ziraat için önemlidir. Yukarı Pasin Ovası ile Aşağı Pasin Ovası ikisine birden “Pasinler Ovası” denir. Ovaların bütünüyle yüzölçümü 700 kilometrekareye yakındır. Denizden yüksekliği 1650 metredir. En geniş yeri 16 km olup, uzunluğu 40 km’yi bulur. Eskiden bu verimli ovaya “Pasin Âbâd” denirdi. Ovayı Masat ve Posi dereleri sulamaktadır. Ovada kış, Erzurum’a göre daha hafif geçer. Ovanın her tarafı tarla ve otlaktır.
Pasinler Ovası’nda en çok tahıl ekilir. Yetişen buğdayı iyi kalitelidir. Sebze olarak kışlıkların hepsi, yazlık sebzelerin de bir kısmı yetiştirilir. Pancarı, patatesi boldur. Pasinler Ovasındaki geniş otlaklarda sığır, koyun ve az sayıda keçi beslenir. Ovadan demir yolu ile Erzurum-Kars kara yolu ve Erzurum-Ağrı-İran kara yolu geçer.