O yıllarda, okulun pansiyondan sorumlu müdür yardımcısıydım. Bir sabah bir grup öğrenci yanıma gelip: “Hocam, köpekler bütün gece havlıyor, ders çalışamıyoruz. Okulun bahçesi köpek pisliği dolu, üstümüz başımız köpek pisliği oldu. Oyun oynayamıyoruz. Ne olur bu köpeklere bir çare bulun. Biz köpeklere düşman değiliz ama bir yere bağlasanız da mağdur olmasak” dediler. İşin doğrusu, ben de durumdan mustariptim. Fakat köpekleri kendi çocuğundan bile çok seven, âdeta anne gibi onlarla ilgilenen bayan öğretmenimize bir şey diyemiyordum. Ancak bu sefer bize emanet edilen yüzlerce öğrencinin mağduriyeti söz konusuydu. Köpeklerle insanlar arasında bir karar vermek zorundaydık. Ertesi gün hayvan dostu öğretmenimizle görüşüp öğrencilerin mağduriyetini anlattım. Öğrencilerin, köpekleri bir alana bağlamamız ya da yiyeceklerini okuldan uzak bir yerde vermemiz yönündeki isteklerini ilettim. Aldığım cevap dehşet vericiydi: “Bağlarım onları köpeklerin yerine!”
Biz, hayvanları aç bırakmanın, onlara eziyet etmenin, onları haksız olarak öldürmenin çok büyük günah sayıldığı bir inancın ve medeniyetin mensuplarıyız. Sahipsiz hayvanlara sahip çıkmak için vakıflar kurmuş, hastaneler yapmış ecdadın çocuklarıyız. Ancak, hayvan sevgisi, asla insan sevgisinin önüne geçemez.
Hayvan haklarına sonuna kadar sahip çıkarken, insanları ihmal etmemeliyiz. Çocuklarımızı, mahallesinin sokağında oyun oynarken ya da okul yolunda bir pitbull saldırısına, ya da sokakta başıboş gezen sahipsiz köpeklere kurban veremeyiz. İnsanlara zarar veren köpeklerin hesabını sahipleri, sahipsiz köpeklerin hesabını da belediyeler, hayvan dernekleri ya da ilgili devlet kurumları vermeli, bu durum yasal güvence altına alınmalıdır. Aksi takdirde köpeklere Meclis’te bile sahip çıkılırken; feryatları hayvan hakları savunucuları(!) ve milletin vekilleri tarafından işitilmeyen körpecik yavrularımız, vahşi köpeklerin insafına terk edilecektir.
İdris İspiroğlu
ŞİİR
Kına gecesi
ANNE
Aylar yıllar saymasaydım
Ah bağrıma taş bassaydım
Et tırnaktan ayrılır mı?
Keşke anne olmasaydım
KIZI
Ekmeğine doymasaydım,
Anam sana kıymasaydım,
Ocağından ayrılırken,
Şu sözlerin duymasaydım.
ANNE
Baş ucunda oturduğum,
Nice hayâller kurduğum,
Sen ikinci kızım benim,
Bu yuvadan uçurduğum.
KIZI
Gam yeliyle savurduğum,
Firakımla kavurduğum,
Sen biricik anneciğim
Canevinden mi vurduğum?
ANNE
Beşiğe koydum salladım,
Kanadım ile kolladım,
Gözlerimden ayırmadım,
Yad ellere mi yolladım.
KIZI
Elim kınaya buladım,
Kına bezini doladım.
Gidiyorum bu son gecem,
Sizi Hakk’a ısmarladım.
ANNE
Beyaz beyaz tel mi oldun,
Nefesimde yel mi oldun,
Sen annenin kuzusuydun,
Gidiyorsun el mi oldun.
KIZI
Beyaz beyaz tel ettiler,
Esip giden yel ettiler,
Şu kuzunu alıp senden,
Annem bizi el ettiler.
ANNE
Bağrımı üçe yardılar,
Ne bileyim ne sardılar,
Dallarında tomurcuklar,
Seni nasıl kopardılar?
KIZI
Gül bahçemize girdiler,
Muratlarına erdiler,
Gül gibiydim dallarında,
Böyle ne çabuk derdiler?
ANNE
Akmayın sular akmayın,
Yanmışım beni yakmayın,
Yavrumdan henüz ayrıldım,
Beni yalnız bırakmayın.
KIZI
Körpe fidanı sökmeyin,
Boynunu erken bükmeyin,
Benim derdim bana yeter.
Ardım sıra su dökmeyin.
ANNE
Dün bütündüm bugün yarım,
Hani benim yavrucağım,
Ne çabuk geçti seneler.
Ne tez aldı seni eller.
KIZI
Yüreğimden tüter hârım
Göğe çıkar âh u zârım
Ana gibi yâr bulunmaz
Gayrı yansın hasret nârım.
ANNE
Kurumuş dallar eğilmez
Azgın yaraya değilmez
Evlat acısını kardeş
Anne olmayanlar bilmez
KIZI
Gönül tektir bölünmez ki,
Ölem deyip ölünmez ki.
Benim güzel anneciğim,
Ağlamadan gülünmez ki.
ANNE
Ak alnında kaş olsaydım,
Gözlerimde yaş olsaydım.
Ah bir toprak taş olsaydım,
Keşke anne olmasaydım.
KIZI
Uykundaki düş olsaydım,
Anka’lara eş olsaydım,
Uçurmaya kıyamadığın,
Kafesinde kuş olsaydım.
Anonim&Fatma Macit