Tâbiîn’den olup, Irak’ta yetişen Bekr bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu.
Bir ara onlara;
“Kardeşlerim! Allahü teâlâ bir kuluna hayır murâd ederse, ona biraz acı ve sıkıntı tattırır” buyurdu.
Pek anlamadılar.
O, bunu sezdi.
Ve şöyle açıkladı:
“Dert ve belâ, Sevgili’nin kemendidir. Allahü teâlâ sevdiklerini, bu kementle kendine çeker.”
● ● ●
Bekr bin Abdullah Müzenî hazretleri bir gün sevdikleriyle oturmuş, sohbet ediyordu.
Bir ara onlara;
“Amân kardeşlerim, günahtan çok sakının… Kim bu dünyâda gülerek günah işlerse, âhirette ağlayarak cehenneme girer” buyurdu.
● ● ●
Bu zâtın yanına, bir gün kendini bilmezin biri geldi. Ve sevdiklerinin yanında hakâretler etti bu zâta.
Ama o, hiç kızmadı.
Karşılık da vermedi.
Sükût etti.
Ama adam edepsizdi.
O sustukça daha azdı.
Küstahlaşıp haddi aştı.
Bu defâ bu zâtın yanında olan kimselerin sabrı taştı.
Ve bu zâta;
“Efendim, o size hakâret ediyor, siz susuyorsunuz, niçin cevap vermiyorsunuz?” dediler.
O, bunları dinledi.
Ve cevap verip;
“Bilmez misiniz; her kaptan, içinde olan dışarı sızar” buyurdu.