Habîb-i Acemî hazretlerine, bir gün bir “genç” gelip;
“Hocam, ben bir şeyi merak ediyorum” diye arz etti.
Büyük zât sordu:
“Neyi merak ediyorsun?”
“Allah beni seviyor mu?”
“Sen Allah’ı seviyor musun?”
“Vallahi seviyorum hocam.”
“Öyleyse O da seni seviyordur. Çünkü Allah seni sevmese, sen Onu sevemezsin.”
“Hikmeti ne hocam?”
“Sevgi yukarıdan gelir evlât. Baba evlâdını sevmezse, evlât onu sevemez. Hoca talebesini sevmezse, talebe hocasını sevemez” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bir gence;
“Evlâdım! İnsanların kaybettiğini bulmaya çalış!” buyurdu.
Delikanlı sordu:
“O nedir ki, efendim?”
“Sevgi ve muhabbettir. Sertlikle bir yere varılamaz. Sert insan, yalnız adamdır, yalnız kalmaya mahkûmdur” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de sevdiklerine;
“Haramlardan kaçınmak, iki türlüdür. Birinci kısmı, yalnız Allahü teâlânın hakkı olan günahlardan kaçınmaktır. İkinci kısmı, insanların hakları da bulunan günahlardan kaçınmaktır” buyurdu.
Sordular ki:
“Hangisi mühim efendim?”
Cevaben;
“İkinci kısmı daha mühimdir. Zîra Hak teâlâ hiçbir şeye muhtaç değildir ve çok merhametlidir. Kullar ise pekçok şeye muhtaç oldukları gibi, ayrıca cimridirler” buyurdu…