Bağdat’ta yaşayan ve kabr-i şerîfi Bağdat’ta olan Bişr-i Hafî hazretleri anlatıyor:
Bağdat’ta bir genci gördüm ki askerler kırbaçla dövüyorlardı kendisini!
Yanına gittim.
Dikkat ettim.
Yüz kırbaç vurdular da yine hiç sesini çıkarmadı genç adam…
Sonra onu bağladılar.
Ve hapse götürdüler…
● ● ●
Merak edip yanına gittim.
Ve sordum ki;
“Askerler seni niçin dövdüler?”
Dedi ki:
“Kız meselesi efendim… Bir kıza âşık oldum. Onu sevdiğim için dövüp hapsettiler.”
Üzüldüm.
Sordum ki;
“Peki, askerler seni döverken niçin hiç sesini çıkarmadın?”
Dedi ki:
“O anda sevdiğim de bana bakıyordu. O beni görürken sesimi çıkaramazdım.”
Dedim ki;
“Allah da seni her an görüyor, bunu bilmiyor musun?”
Genç, bunu işitti.
Sarardı birden…
Korkarak sordu:
“Gerçekten Allah beni hep görüyor mu?”
“Elbette… Hattâ kalbinden geçenleri bile biliyor” dedim.
Genç, bunu işitince titredi!
Ve olduğu yere yığılıverdi!
Baktım, nefes almıyordu.
Allah korkusundan ölmüştü!..