“İş vesilesiyle Ankara’dan ayrıldıklarında dünya güzeli üç kızı olmuştu… Birkaç yıl sonra bir kızı daha dünyaya geldi…”
Yeğenimin dünyaya gelen evladı için okunacak Mevlid-i şerif toplantısına katılmak üzere evlerine gittim. Kapıdan içeriye girmiştim ki telefonum çaldı. Arayan amcamın kızıydı, uzak diyardan arıyordu. Kendisini çok severim, bu yüzden sesini duyunca sevindim ama kalabalık bir ortamda olduğum için çok rahat konuşamıyordum.
Benden bir ricası olduğunu, Ankara’da müzikli bir “klip” çekeceklerini, bunun için salonunu kullanabilecekleri bir eve ihtiyaçları olduğunu anlatmaya çalışıyordu.
Kafam karıştı. Söylediklerini çok net anlayamadığımı, eve dönünce kendisini arayacağımı söyledim…
Benim gibi davetli olarak gelen akraba ve komşularla merhabalaşıp gösterilen yere oturdum ama kafamda amca kızının söyledikleri çınlıyordu…
Çok sevdiğim, rahmetli olan amcamın iki kızından küçük olanıydı bu… Ben on yaş büyüktüm ondan. Çok güzeldi, bir o kadar da becerikliydi. Ablası hemşirelik okurken bu ev işleriyle el sanatlarıyla ilgileniyordu. Henüz 16 yaşlarındayken yemek yapıyor, nakışlar işliyor evlerinin bütün işlerini çekip çeviriyordu. Bu yüzden çok dikkat çekiyor, pek çok da taliplisi oluyordu.
Bize misafirliğe geldiği dönemlerde çok yakın komşularımızın da ilgisini çekmiş, iyi bir gençle yuvasını kurmuştu. İş vesilesiyle Ankara’dan ayrıldıklarında dünya güzeli üç kızı olmuştu…
Birkaç yıl sonra bir kızı daha dünyaya geldi… Kızların hepsi birbirinden güzeldi… Yüz güzellikleri yanı sıra sesleri de çok güzeldi. Doğu kültüründen mi nedir bilinmez çok içli ses tonlarına sahiplerdi. Özellikle ortanca kız öyle içli türküler okuyordu ki, dinleyenler ileride onu ses sanatçısı olarak göreceklerine inanıyorlardı…
Öyle de oldu konservatuvardan mezun oldu. Bir müzik şirketine okuduğu türkü için “klip” çekeceklerdi demek ki…
Eve gelir gelmez telefona sarılıp amcamın kızının numaralarını tuşladım… Uzun bir görüşmeden sonra meramını öğrendim. “Klip” çekimi için bizim evin salonunun uygun olup olmadığını sorduğunda şaşkınlığım iyice arttı.
Evet onunla çok sık görüşemiyorduk ama benim 35 yıl önceki hâlimle şimdiki yaşantım arasında dağlar kadar fark olduğunu aslında o da iyi biliyordu.
Kaldı ki; ta çocukluğumuzdan itibaren biz onlardan ayrı bir hayat yaşıyorduk. DEVAMI YARIN