Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinden bir kişi nasîhat istedi.
Ona cevâben;
“Bu dünyâya, burada kalacağın kadar; âhirete de orada kalacağın kadar çalış” dedi.
Ve devam edip;
“Ateşe dayanacağın kadar günah işle. Allahü teâlâya, muhtaç olduğun kadar ibâdet eyle” buyurdu.
● ● ●
Bir gün pazara çıkmıştı.
Hurma gördü bir satıcıda.
Biraz almak istedi.
Ama parası yoktu…
Satıcıya;
“Bana bir dirhem kıymetinde hurma verir misin? Parasını yarın vereyim” buyurdu.
Ancak satıcı tanımıyordu onu.
Cevâben;
“Veresiye satmıyorum” dedi.
O, bu cevâbı aldı.
Ayrılıp gitti oradan.
Komşu satıcılar;
“Sen ne yaptın. O zât Dâvud-i Tâî hazretleriydi” dediler.
Adam bunu duydu.
Çok pişman oldu.
Üzüldü yaptığına!
Bir kesenin içine “bin dirhem” koyup koştu arkasından.
Ve yetişti kendisine.
Keseyi arz edince;
“Benim bunlarla işim yok… Ben, nefsime haddini bildirmek istemiştim! Meğer bir dirhem bile îtibârı yokmuş. Bunu, o da anladı” buyurdu.