Mekke-i mükerreme’de dünyaya gelen Seyyidet Nefîse hazretlerinin zamanında zâlim biri vardı. Suçsuz bir Müslümana zulmetmek için harekete geçti.
Adamları geldiler.
Götürmek istediler.
Adamcağız;
“Bana biraz mühlet verin, bir yere gitmem lâzım” dedi.
Onlar da izin verdiler.
Doğruca Seyyidet Nefîse hazretlerine gitti ve ona;
“Falan zâlime gidiyorum. Duâ edin de onun şerrinden kurtulayım” dedi.
Mübârek hâtun;
“Korkma! O zâlimin gözünden Rabbimiz seni gizler” buyurdu.
Sevinip geri geldi.
Sonra zâlimin yanına gittiler.
Lâkin zâlim, onu göremedi!
Adamlarına;
“Dediğim kişiyi niçin getirmediniz, ben sizi nereye göndermiştim?” diye çıkıştı!
Adamlar şaşırıp;
“İşte, istediğiniz adam karşınızdadır” dediler.
Kızdı zâlim, köpürdü;
“Siz benimle alay mı ediyorsunuz?” dedi.
Durum anlaşılmıştı…
Mecbûren;
“Efendimiz bu kimse buraya gelmeden önce izin alıp Seyyidet Nefîse’ye gitti ve ondan duâ istedi. O da ‘Yâ Rabbî! Bu kulunu o zâlimin gözünden gizle, ona gösterme’ diye duâ etti” dediler.
O zâlim bunu işitince, anladı yanlış yaptığını.
Başını önüne eğip, tövbe etti…
Bir daha zulmetmedi kimseye.