“Çok zoruma gidiyordu. Benim abonemi elimden almak için böyle bir alçaklık yapılır mıydı?!.”
Akrabam bana “Türkiye gazetesinde çalışacaksın” deyince hiç tereddüt etmeden “peki” deyip yollara düştüm.
Çalıştığım büroda, insanlar hani “adam gibi adam” derler ya öyle dürüst insanlardı. Onların yanında çalışırken fırsat bulup, eski alışkanlığımın devamı olan içki içememiştim.
Nihayet on beş gün sonra tek başıma piyasaya çıktığım bir gün, ilk önce bir birahaneye gittim.
“Ne içersin?” dediler.
Biraz durdum. Kendi kendime “15 gün durdun, biraz daha sabret” deyip çıktım. Bir ay sabrettim.
Daha sonra Mehmet Emin Tokadî hazretlerinin kabrine giderek orada Rabbime tövbe ettim…
Aradan 25 sene geçti. O gün bu gündür çok şükür ağzıma sürmüyorum. İçene de Allah yardım etsin ve kurtarsın.
Esas konu şu ki, abone çalışması yapmamdı. Ben yaşadığım için insanlara kendimi anlatıyor ve bu sebeple çok abone buluyordum. İnşallah benim gibi bir insana daha hidayet nasip olur düşüncesiydi.
Ama bir sıkıntı vardı. Bulduğum abonelerden bir gün sonra öğreniyordum ki “Paralel Yapı”nın gazetesinden gelenler bedava bir sene gazete getireceğini söylemiş ve bizim aboneye, aboneliği bıraktırmış.
Sinirli olduğum için ağzıma ne gelirse sayardım. “Bunların dinle imanla alakası yok!..” diyordum. Çok zoruma gidiyordu. Benim abonemi elimden almak için böyle bir alçaklık yapılır mıydı?
Başımdaki yöneticiler ise benim bu hareketim karşısında beni hep teselli ediyorlar, sakinleştiriyorlardı. “Başka abone bulursun Allah kerimdir” diyorlardı.
Çalıştığım yirmi senenin hemen her günü bunlara karşı öfkem, nedeni belli olmayan bir kine dönüştü. Gazetelerinde bizi karalamaları, İhlas Holding aleyhindeki haberleri falan filan ama bu uğraşılara akıl sır erdiremiyordum.
Yıllar geçip de gelinen noktayı görünce sezgilerimde yanılmamış olduğumu anladım. Ben şu anda sakatım ve yürüyemiyorum. Günde 15 saat yürüyen Hüseyin, koltuk değneklerine bağlı yaşıyorum. Dolaylı yollardan benim bu hâle gelişimde o vatan hainlerinin çok etkisi var. Ben onlara asla hakkımı helal etmiyorum. Cezalarını da buldular. Son olarak belirteyim ki yirmi sene gazete dağıttım. Her gün gazeteyi okurum. Türkiye gazetesinde hiçbir dönemde bırakın devlete karşı olmayı, devleti küçük düşüren hiçbir satır yazıya rastlamadım. Teşekkürler Türkiye gazetesi. Dünyaya bir daha gelsem gazete dağıtırdım. Çok ama çok sevdiğim bir işten emekli oldum. Dualarınızı istirham ediyorum. Hoşça kalın.
Hüseyin A.-Kasımpaşa/İstanbul