(Dünden devam)
Selman-ı Farisi (radıyallahü anh) der ki: Aliyy-ül Mürteza imam oldu. Ben ve Arfeta ona uyup sabah namazını kıldık.
Duamızı yaptık.
Ortalık aydınlandı.
Gördük ki etrafımızı cin askerleri çevirmiş. Gözleri meşale gibi ışık saçar.
Heybetle duruyorlar.
Ali bin Ebi Talip bunlara hiç iltifat etmeyip o cin taifesine hitap etti.
İslam’a davet etti.
Bir cin itiraz edip:
‘Yâ Ali! Âbâ ve ecdadımızın dîni bâtıl mı demek istersin?’ dedi.
? ? ?
Ali bin Ebi Talip:
‘Biz doğru yoldayız. Sen, Allahü teâlânın ayetlerini tasdik etmiyor, inkâr ediyorsun’ buyurdu.
Canı sıkılmıştı.
Yüzünü göğe çevirdi.
İsm-i âzamı okudu.
Ve ellerini kaldırıp:
‘Ey yardım edicilerin en hayırlısı olan Allah’ım! Bunların üzerine ateş yağdır. Bunların içinden inat ve inkâr edenlerini helak et!’ diye dua etti.”
? ? ?
Hazret-i Selman der ki:
“O anda bir zelzele olup gökten ateş yağmaya başladı. Cinnîler bunu görünce hepsi yüzleri üzerine düştüler.
Ben dahi korktum.
Kendimden geçtim.
Sonra ayıldım.
Gördüm ki birtakım cinnîleri semadan gelen ateş yakmış.
Üzerlerini duman kaplamış. (Devamı yarın)