Ali el-Harîrî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Şam’da yetişen büyük velîlerdendir. Şam’da vefât etti…
Aynı mahallede oturan bir aile vardı o devirde.
Ancak evleri ahşap ve eskiydi. Bir akşam üzeri otururlarken bu mübârek zât belirdi.
Ve onlara;
“Çabuk evden çıkın!” dedi.
Ve kayboldu gözden…
Adam ve hanımı o an kalkıp dışarı fırladılar.
Ancak şaşırmışlardı?!
Birbirlerine bakıp;
“Hayırdır inşallah, rüyâ mı gördük hayâl miydi yoksa?” dediler.
Onlar böyle konuşurken çatırtılar gelmeye başladı duvarlardan.
Gittikçe de arttı.
Ve evleri yıkıldı.
Onlar; hâdiseyi hayret içinde seyredip sonra koştular bu zâtın huzûruna! Olanları anlatacaklardı.
Büyük velî;
“Geçmiş olsun! Gelen, mala gelsin, size bir şey olmadı ya?” buyurdu.
Onlar da;
“Sâyenizde hocam” dediler. Ve teşekkür edip ayrıldılar huzûrundan…
● ● ●
Bir gün bu zâta;
“İyi bir Müslüman nasıl olmalıdır efendim?” diye sordular.
Cevâben;
“İyi bir Müslüman; hiç kimseyi gıybet etmez, kimseye sû-i zanda bulunmaz, kimseyi kötü bilmez ve hiç kimseyle alay etmez” buyurdu…