Hammad bin Seleme hazretleri, Tebe-i tâbiînin büyüklerinden olup, hicrî 167 (m. 783) senesinde câmide namaz kılarken vefât etti.
Kendisi anlatıyor:
Cennette bir münâdî;
“Ey cennet ehli! Sizin Hak teâlâdan bir dileğiniz var mıdır?” diye seslenir.
Cennet ehli;
“Rabbimiz bizi cennetine koydu, daha ne isteriz?” derler.
O an perde kalkar.
Allahü teâlâyı müşâhede ederler, görürler.
● ● ●
Bu zât, bir sohbetinde;
“İmân, Ehl-i Sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun, devamlı ve sâbit olmalıdır” buyurdu.
“Nasıl yâni?” dediler.
O, daha açıklayıp;
“Yâni bir an ayrılmayı düşünmemelidir. ‘Üç yıl sonra Müslümanlıktan çıkacağım’ diyen kimsenin, o andan itibâren îmânı gider, Müslümanlıktan çıkmış olur” buyurdu.
● ● ●
Yine bir sohbetinde;
“Yumuşak huylu olmaya çalışın, böyle olan kimselere büyük müjdeler var” buyurdu.
“Nasıl bir müjde?” dediklerinde;
Büyük velî;
“Hadîs-i şerîfte; ‘Allahü teâlâ yumuşak huylu olanları sever ve onlara yardım eder. Sert ve öfkeli olanlara ise yardım etmez’ buyuruldu” diye cevap verdi.