Behâeddîn Zekeriyyâ “rahmetullahi aleyh”, Hindistan’da yetişen velîlerdendir.
Biri sordu ki, bu zâta:
“Hocam! İnsanlar tarafından sevilmemenin sebebi nedir?”
Büyük zât;
“Bir kimsenin gönlünde ‘dünyâ sevgisi’ varsa, onu hiç kimse sevmez. Eğer bu sevgi yoksa, herkes sever” buyurdu.
Ve ekledi:
“Başkalarının eline, avcuna bakanın îtibârı olmaz. Veren sevilir, isteyen sevilmez. Ölçü budur.”
● ● ●
Bir gün de birine;
“İnsanı dünyâda ve âhirette üç şey kurtarır” buyurdu.
O kişi sordu ki:
“Onlar nedir hocam?”
Buyurdu ki:
“İlim, amel ve ihlâs.”
Tekrar sordu:
“İlimden maksat nedir efendim?”
Cevâbında;
“İslâmiyeti öğrenmek ve başkalarına öğretmektir. Unutma, öğretmek, öğrenmekten ‘bin kat’ iyidir. Hem sonra yanlış kitap okuma. Rastgele yüz kitap okuyacağına, doğru bir kitâbı yüz defâ oku” buyurdu.
● ● ●
O kişi sordu:
“Peki hocam, ihlâs nedir?”
Cevâben;
“İhlâs, dürüstlük demektir. Samîmiyet demektir. Samîmî ol. Neysen, o ol” buyurdu.