“Efendim, cennete ne ile girilir?”

Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin annesi şöyle anlatıyor:

 

Oğlum Behâeddîn dört yaşındaydı ki, kerâmetleri görülürdü zaman zaman.

 

Bir ineğimiz vardı.

 

Yavru yapacaktı.

 

Doğurmasına bir ay vardı ki, oğlum Behâeddîn, bana;

 

“Anneciğim! Bu inek beyaz başlı bir yavru doğuracak” dedi.

 

Aradan üç ay geçti…

 

O inek doğurdu.

 

Buzağı, beyaz başlıydı gerçekten.

 

● ● ●

 

Bir gün bâzı gençler bu zâta gelip; “Efendim, cennete ne ile girilir?” diye sordular.

 

Buyurdu ki:

 

“Allah’ın rahmetiyle.”

 

Sordular:

 

“Sevaplarımızla değil mi hocam?”

 

“Hayır, cennete girmek, ancak Allahü teâlânın rahmetiyle olur.”

 

“Herkes için de böyle midir?”

 

“Evet” dedi.

 

Ve şunu anlattı:

 

Peygamber Efendimiz, bir gün Eshâb-ı kirâm’a;

 

“Hiçbir kul, kendi ameliyle cennete girmez. Ancak Allahü teâlânın rahmetiyle girebilir” buyurdu.

 

Eshâb-ı kirâm;

 

“Sen de mi yâ Resûlallah?” diye sordular.

 

Efendimiz;

 

“Evet, ben de” buyurdular.


Comments are closed.