Bağdat’ta yetişen velilerden Şeyh Yahya Mezuri hazretlerinin bir talebesi anlatır:
Şeyh Yahya’nın hizmetinde çok bulundum. Bir gün kaylule vaktinde uyurken Mevlâna Halid hazretleri dergâha teşrif ettiler.
Kendisini karşıladık.
Şeyh Yahya’yı sordu.
Uyuduğunu arz ettik.
Bunun üzerine;
“Sakın uyandırmayın!” buyurup onun hücresine girdiler.
Biz de gidip girdik.
O, derin uykudaydı.
Ağzından öptüler.
Ve ona hitaben;
“Senin hayatınla, Allahü teâlâ hazretleri bizi faydalandırdı” buyurdular ve geri döndüler.
Bizler gıbta ettik.
Mevlâna Halid hazretlerinin bu duası bereketiyle Yahya Mezuri, zamanının seçilmişlerinden oldu.
● ● ●
Yahya Mezuri hazretleri, çamaşır yıkamakta ve ekmek pişirmekte hanımına yardım ederdi.
Evlâdından biri öldü.
Onu kendi eliyle yıkadı.
Hanımı çok üzülüyordu!
Onu teselli eder ve;
“Evlâdımızın vefatına üzülme, bilâkis Allahü teâlâya şükret ki şükredenlerden olasın” buyururdu.
Öz babası büyük âlimdi.
İsmi Abdurrahman’dı.
Yezidîler şehit ettiler!
Bu haber kendisine gelince ders vermekle meşguldü.
“Hasbünallahü ve ni’melvekil” dedi ve dersini bitirmeden kalkmadı…