Cahilizm duvardır. Ve derinlik yanılsamasına aldananlar, ileriye doğru her hamle yaptıklarında kafalarını duvara çarpar. Çevremiz durmadan duvara çarpıp kafalarını kanatanlarla dolu, hâlâ akıllanmayanlarla.
İhtiyar bize zamanın geçtiğini gösteriyor ama biz dijital çağın derinliksiz ve geçmişsiz parlak yüzeylerinde onları “gerçek” diye izliyoruz. İhtiyar şimdinin ve imgesinin çoktan geçtiğini ve seyrettiğimiz imgenin bir art imge olduğunu biliyor. Art imge, uzun süre bir imgeye maruz kalanların, imge ortadan kalktığında onu görmeye devam etmeleridir.
Yerimizden kalkabilseydik imgenin bir yanılsama, duvarın ise gerçek olduğunu fark edebilirdik. Ve yürüyebilseydik, sokakları ve sokakların denizlere açıldığını keşfedebilirdik. Yürüyebilseydik, bastırılmış olan geçmişin gizil, potansiyel kuvvetlerini açığa çıkarabilir ve mevcut olanı değiştirebilirdik. Denizleri kucaklayabilirdik.
Tüm bunlara ilave olarak; mesafelerin kalktığı ve içli dışlı olduğumuz zamanlar. Artık birbirimizden saklımız gizlimiz yok. Hadi biz birbirimizi tanırız da, bizi bize bırakmayan dijital sisteme ne demeli? Sosyal medyadaki striptiz şovlar, gece kulüplerinde sergilenenleri aratmıyor. Bedensel ve zihinsel örtülerin birer birer atıldığı, hayatların her anının ulu orta sergilendiği şovlar gençliği korumakla görevli olanları hiç endişelendirmiyor!..
Bir zamanlar mecburen soyunurduk. Muayene sırasında tıp etiğine bağlı hekim karşısında soyunduğumuzda, çıplaklığımızın hekimle aramızda kalacağını bilirdik. Mahrem olanı paylaşmak, sözleşmeye bağlıydı. Biz bedenimizi açacak, hekim de bizim iyi hissetmemizi sağlayacaktı. Karşılaşmalarımızı kendi başımıza örgütleyemediğimizden, bedenimizin doğasıyla uyuşmayan, gücümüzü azaltan ilişkilere giriyor ve kendimizi kötü hissediyorduk. Ve karşısına, tüm niteliklerinden soyunmuş bir öz cevher olarak çıkmalıydık. O da, bir karşılaşmalar alanı olan bu özümüzü yeniden, tabiatına uygun olarak biçimlendirecekti. Biçimlendirilmeye alışmıştık. Ama şimdi? Sosyal medyada “mahrem” bile birçoğunda geçmişte kaldı. Yazık!..
Sosyolog/Erdi Han
ŞİİR
UYANIK BÜYÜ!
Anneden başladı bu ninni bizde
Uyu yavrum uyu uyu da büyü
Salladılar sonra beşikte dizde
Uyu çocuk uyu uyu da büyü
Kapıdan çıkınca sokağı gördük
Çelik çomak, topaç, çemberi sürdük
Bir tek o zamanlar biraz özgürdük
Oyna çocuk oyna oyna da büyü
Okula başladık fidan gibiydik
Sahip çıkan yoktu sanki sebildik
Kalıba koydular hemen eğildik
Eğil çocuk eğil eğil de büyü
Nasihattir sana söyledim sözü
Uyuttular bizi açmadık gözü
Üstüne rehavet çökse de bazı
Uyuma sen oğlum uyanık büyü
Osman Ercan-Elâzığ
SAĞLIK OLSUN
SOĞAN: Soğanı dilimleyip yatak ucunuza koyduğunuz zaman ne olur biliyor musunuz?
1) Şöyle birkaç soğan dilimlerini bir tabağa yerleştirerek yatak başınıza koyduğunuzda ve odanızın kapısını kapattığınızda (kapıyı kapatmayı unutmayın) sabaha kadar solunum yollarınızın açıldığını göreceksiniz. Sinüslerinizin rahatladığını hissedeceksiniz…
2) Soğanı lapa hâline getirip göğsünüze sürerseniz, balgam attırıcı olduğunu göreceksiniz. Dahası kabızlığınıza da iyi geldiğini göreceksiniz.
Ayak sinir uçlarımızda 7 bin tane sinir ucu olduğunu biliyor musunuz? İşte soğan dilimlerini romatizma ağrılarının olduğu yere, ya da ayağınızın altına yerleştirip bir gazlı bez ile veya çorapla sarıp o şekilde uyuduğunuzda hem vücudunuzun dinlendiğini hem de ağrılarınızın geçtiğini göreceksiniz.
Sağlığınızla ilgili uygulamalarda doktorunuza danışınız.