Abdullah bin Mübârek hazretleri bir gece “rüyâ” görür.
Şöyle ki;
Gökten iki melek iner.
Ve hasbihâl ederler.
Biri sorar diğerine;
“Bu sene kaç kişi hacca geldi?”
“Altı yüz bin kişi.”
“Kaçının haccı kabul oldu?”
“Hiçbirinin. Ama Şam’da Alî bin Muvaffak diye biri var ki, hacca gelmediği hâlde, hac sevabı kazandı.”
O anda uyanır.
Şam’a gidip onu bulur.
Gördüğü rüyâyı anlatıp;
“Sen ne hayırlı iş yaptın ki, hac sevabını kazandın?” diye sorar.
O da şöyle anlatır:
Ben, ayakkabı tâmircisiyim. Otuz yıldır “nâfile hacca” gitmek istiyordum; ama parasızlıktan gidemiyordum. Bu sene o parayı tedârik ettim.
Ama yine gidemedim.”
“Neden gidemedin?”
“Fakir bir komşum vardı.
Bir gün ziyârete gittim.
Odada nefis “et kokusu” vardı.
Kendisine, şaka yollu;
“Ocakta et pişiyor gâliba, getir de yiyelim” dedim.
Garip başladı ağlamaya!
“Niçin ağlıyorsun?” deyince;
“Çocuklar üç gündür aç. Günlerce iş aradım, bulamadım. Yol kenarında bir ‘ölü hayvan’ gördüm. Zaruret miktarı kesip eve getirdim. Pişen o ettir” dedi.
Yüreğim sızladı.
Yol parasını ona verdim.
Abdullah bin Mübârek;
“Çok iyi yapmışsın” der.
Ve ağlayarak çıkıp gider!