Beni görür görmez elini cebine attı. Bir miktar para çıkardı “Al şu parayı” dedi. Çekti gitti…
Sene 2004… Camimizin iç kısmının nakkaş işlerini yaptırıyordum. Ustamıza da ücretin bir kısmını ödemiştik. Bir gün öğle namazı sonrası usta yanıma gelerek dedi ki:
-Hocam acil paraya ihtiyacım var! Eşimi doğum için hastaneye kaldırmışlar. Para göndermem lazım.
Sağıma baktım, soluma baktım kimseyi göremedim. Üzerimde de o an için o miktar para yoktu. Cami cemaatimizden, maddi durumu da hayli iyi olan bir hacı amcanın kenarda namaz kıldığını gördüm.
Ustaya dönerek ve hacı amcanın da duyacağı şekilde sesli cevap verdim:
“Şu içeride namaz kılan hacı amca çok cömerttir. Çıkarken camimize hayır olarak sana ihtiyacın olan parayı verir inşallah…”
Beklemeye başladık. Hacı amca namazını kıldı. Çıktı, gidiyordu. Demek ki bizi duymamıştı. Bu defa yüzümü kızartıp doğrudan kendisine seslendim:
-Hacı amca, durum böyle böyle, mümkün ise ustaya bir miktar para verebilir misin?
-Verecek hâlde değilim hocam, dedi.
Hacı amcayı ikna etmek için bir iki kelam etsem de olmadı. Ustanın ihtiyacını çözemeden gitti…
Bu hadisenin üzerinden üç gün mü ne geçmişti. Bu hacı amcanın beni aradığını söylediler. Zaten önemli bir işi olmadığı durumlarda cemaate namaza gelirdi. Aslında iyi adamdı. Kim bilir o an yanında parası mı yoktu? Hüsnüzan etmek lazımdır. Sonra da unuttu mu nedir?
Bir araya geldiğimizde biraz sinirli, biraz gergin ve de duygulanmış hâldeydi. Beni görür görmez elini cebine attı. Bir miktar para çıkardı:
-Al şu parayı, dedi. Çekti gitti.
Ben de alıp caminin hayır işlerine kullandım. Bu hacı amcanın altı ay kadar sonra hastalandığını duyduk. Cami cemaatimizden olduğu için evine ziyaretine gidenler oldu. Sağdan soldan muhabbet ederken cemaatin iyi olduğunu, benim de iyi olduğumu anlatmışlar.
Hacı amca benim ismim geçince enteresan bir şekilde ironi yapmış:
-Bana o hocadan bahsetmeyin!
-Niye ki hacı amca?
-Onun yüzünden bir sürü dayak yedim ben. O gün benden para istedi. Yardım edemedim. Sonra da o gece sabaha kadar beni rüyamda ayıpladılar. Bu hâl üç gün üst üste devam etti. Sonra gidip camiye o yardımı yaptım da huzura kavuştum…
Hacı amcamız rahmet-i rahmana kavuştu. Allah gani gani rahmet eylesin…
Kemal Üstün-Hafız Ahmet Paşa Camii İmam Hatibi/İstanbul