Seyyid Abdülkâdir hazretleri şunu anlattı sevdiklerine:
Bir gün Peygamber Efendimiz, Hazret-i Ömer’e;
“Ey kardeşim Ömer! Bana da duâ et” buyurmuştu.
Hazret-i Ömer;
“Ben, bu ‘kardeşim’ sözünden daha güzel ve daha tatlı bir kelâm duymadım” demiştir.
Eshâb-ı kirâm;
“Yâ Resûlallah! Sizin de duâya ihtiyâcınız var mıdır?” diye sordular.
Efendimiz cevâben;
“Siz duâ edin. Faydası edene mi, yoksa edilene mi olur, o sonra belli olur” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de sohbetinde;
“Kardeşlerim! Şeytan insanı iki yerde küfre düşürür. Bunların biri öfke, diğeri şehvettir. Öfke ânında akıl örtülür, şuur çalışmaz. İnsan ne dediğini, ne yaptığını bilemez. Şehvet de öyledir” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de dostları;
“Efendim, isteklerimize kavuşmak için, bize tavsiyeniz nedir?” dediler.
Cevabında;
“Tövbe ve istiğfâr edin. Çünkü tövbe ve istiğfârın açmadığı kapı yoktur” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de gençler;
“İslâmiyeti öğrenmek, herkese farz mıdır efendim?” diye sordular.
Cevabında;
“Evet, îmân bilgilerini, sonra farzları ve haramları öğrenmek her Müslümana farzdır” buyurdu.