Korkudan omurga kemiği eğildi! Kûfe’de doğup Basra’da vefat eden Süfyan-ı Sevri hazretleri, tebe-i tâbiindendir. Hiç abdestsiz gezmez, “ölüm”den söz olunca korkusundan takatsiz kalırdı! Annesi, buna hamileyken komşunun turşusunun tadına bakmıştı biraz… Hani bir lokmacık. Onu ağzına aldı. Hazret-i Süfyan, karnında ona “ağrı” vererek ikaz etti hemen. O anda aklı başına…
Anne bedduası alan genç!.. Eskiden salih bir genç vardı. Bir gün annesi kendisine defalarca seslenmiş, o da ibâdet etmekte olduğundan; onu duyduğu hâlde cevap vermekte gecikmişti. Cenâb-ı Hakkın rızâsı, dinine bağlı olan ana-babanın rızâsına bağlıdır. Allahü teâlânın gazabı, dinine bağlı olan ana-babanın gazabındadır. Peygamber efendimiz “Cennet ana-babanın ayağı altındadır” buyurmuştur. Yani, sana…
“Kazanınca onlara ulaşamadık” “Haklısınız vekilim, atı alan Üsküdar’ı geçti diyorsunuz” dedim, söylenerek oradan çıktım… O müdür gene oradaydı. Kayıtları sekreteri yapıyordu. Sekreterden dosyayı aldı. Kırmızı kalemle beni kaydetti. Aynı şekilde tartıştık. Yazılıya girdim. Mülakatta yine bu adam başroldeydi. Sonuç hüsran… Bir başka işte, mülakatı yapan kişi öyle bir soru sordu…
Şeytanın zincirini çözmek!.. “Münâzara ve sözle mücâdele âdabını bilmeyen avam tabakasına, münâzara için izin vermek, şeytanın zincirini çözmektir…” Ahmed Es’ad Efendi Doksanbeşinci Osmanlı Şeyhülislâmıdır. 1150 (m. 1737) senesinde İstanbul’da doğdu. 1230 (m. 1814) senesinde vefât etti. Süleymaniye Medresesinde müderris iken, derslerinde buyurdu ki: Münâzara ve sözle mücâdele âdabını bilmeyen…
Kıyamette ağlamamak için!.. Medine’de yaşayıp orada vefat eden Safvan bin Süleym hazretleri, çok namaz kıldığından ayakları şişer, namazlarda ağladığından, seccadesi ekseriya “ıslak” olurdu! Bir gün yakınları geldiler “Niçin çok ağlarsınız?” dediler. “Kıyamette ağlamamak için” buyurdu. Sordular: “O gün ağlanacak mı efendim?” “Evet, yalnız iki kısım insan ağlamaz. Bunlar; Allah korkusuyla…
Eşitlik ve kardeşliğin en canlı tablosu!.. Dünyanın dört bir yanından insanlar bir araya gelmişler, aynı ibadetleri yapıyorlar… Renkleri ayrı, dilleri ayrı, âdet ve ananeleri ayrı; ancak birbirlerine bakışları sevgi dolu. Bir Kurban Bayramını daha geride bırakıyoruz… Rabbimize ne kadar şükretsek azdır… Dünyanın dört bir yanından binlerce kilometre mesafeyi katederek…