Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin huzûruna bir gün bâzı sevdikleri gelerek “Efendim, niçin evlenmiyorsunuz?” diye sordular.
Büyük velî;
“Evliliğin mesûliyeti çoktur. Sâliha bir hanımla evlenirsem, onun hukûkuna riâyet edemem diye korkuyorum. ‘kul hakkı’ var!” buyurdu.
“Nasıl kul hakkı?”
Dediklerinde de;
“Şöyle ki; zevcemin kalbini incitirsem ‘kul hakkı’ olur. Eğer helâl etmezse mahşer gününde ödemek çok zordur” buyurdu.
Merak ettiler;
“Nasıl yâni efendim?”
“Meselâ birinin üstünde zerre kadar ‘kul hakkı’ varsa; bu ufacık hak için, o gün, bir yıllık kabul olmuş namaz sevâbı alınıp, alacaklıya verilecektir” buyurdu.
Sordular:
“Ya yoksa efendim?”
“O zaman alacaklının günahları alınıp, buna yüklenir ve cehenneme atılır” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bu zâta “Tasavvuf nedir?” diye sordular.
Cevâben;
“Hakîkî din âlimlerinden birine tâbi olup, onun feyiz ve bereketlerinden istifâde etmek ve ondan öğrendiği gibi yaşamaktır” buyurdu.
Yine bu babda:
“Eğer imkânım olsaydı, ayaklarım da sağlam olsaydı evliyâya sevgisi olanları ziyâret için, dünyânın bir ucuna giderdim” sözünü sık sık söylerdi.