Sâlim adında bir Müslüman, başından geçenleri şöyle anlatıyor:
Küffâr memleketinde esirdim. Bir nöbetçi asker de başımda bekliyordu.
Bu asker, birinden;
“Müslümanlar darda kalınca, Seyyid Ahmed Bedevî adındaki bir evliyâdan yardım ister, O da gelip onları kurtarır” diye duymuş.
Bir gün bana;
“Sakın hâ!.. Sen de Seyyid Ahmed Bedevî denen evliyâdan yardım istemeyesin. Bunu sezersem pişman ederim seni, ona göre!” dedi.
Soktu beni bir sandık içine.
Kendisi de uzandı üzerine.
Ben, o sandığın içinde;
“Yâ Seyyid Ahmed! Allah’ın izniyle yetiş, bana yardım et” dedim.
Yardım istedim.
O anda yetişti mübârek.
Sandığı, üstündeki nöbetçi askerle birlikte alıp, bilinmeyen bir yere koyuverdi.
Beni sandıktan çıkardı…
Sonra kayboldu birden…
Asker de uyanıp sordu:
“Biz neredeyiz?”
İnsanlara sorduk.
“Burası, Mısır’a iki aylık yoldur” dediler.
Asker bunu duyunca;
“Neler oluyor?” dedi.
Ben de ona; “Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri getirdi bizi buraya. O ve onun gibi velîler, darda kalan kullara, işte böyle yardım ederler” dedim.
Merakla sordu:
“Sen yardım istedin mi?”
“Evet” dedim.
Asker, şehâdeti söyledi.
Ve îmânla şereflendi…