“Sen ne şeker şeysin… Ben Sağlık Kolejinde öğrenciyim, arkadaşlarına da söyle sizi koleje bekliyorum…”
Yakacık Yetiştirme Yurdunda iken kedi beslerdim. Hepsinin birer ismi vardı. Onlar benim en iyi arkadaşımdı… Öpüp kokluyordum her birini. Yıkıyordum, temizliyordum.
Kartondan bir de yuva yapmıştım kendimce… Besliyordum… Bir gün belediye aldı götürdü hepsini… Dünyam yıkıldı… Bu kediciklerin bana bir eseri kalacaktı. Yakacık Yurdundan Tokat’a gelmiştik. Aylar sonra yeni yurduma alışmış, yeni arkadaşlıklar edinmiştim. Bir gün arkadaşlarla şakalaşırken göğsüm ranzaya çarptı. Fena acıdı… Birkaç gün sonra gırtlağın altında göğüs kafesinin üstünde sivilce büyüklüğünde bir şişlik oluştu. Birkaç gün sonra da göğsüm yurt müdürümüzün dikkatini çekmişti. Beni yanına çağırdı “Bu ne zamandan beri var?” dedi. Bilmediğimi söyledimse de o çok önemsedi. “Sen hemen yarın hastaneye gideceksin!” dedi. Birkaç gün sonra göz göze geldiğimizde de “Daha gitmedin mi?” diyerek bir öğretmene görev verdi.
Artık kaçış yoktu. Korkum daha da büyüdü. Yoksa ciddi bir rahatsızlığım mı vardı? Ertesi gün Tokat Devlet Hastanesinde muayene, ardından röntgen filan derken doktor kararını verdi: “Kist var ve alınacak.”
Çok korkuyordum ama elimden bir şey gelmiyordu. Yetimhaneden geldiğimiz için teselli edecek bir annem bir babam yoktu…
Ameliyathanede üst kısmım çıplaktı. Göğsümdeki o şişin etrafına üç yerden iğne yaptılar. İçim yanıyordu ama ses çıkartamıyordum. Saniyeler yıl gibi geliyordu… 15-20 dakika sonra “tamam” dediler… Yarayı dikip yukarıya çıkarttılar. Yatağıma pansuman için gelen Sebahat isimli bir Hemşire Abla bana çok ilgi gösterdi:
-Yurttan mı geldin sen?
-Evet…
-Ah tatlım benim… Annen baban yok mu senin?
-Bilmiyorum, tanımıyorum hiçbirini…
-Sen ne şeker şeysin… Bak sana ne diyeceğim… Ben aynı zamanda Sağlık Kolejinde öğrenciyim…
-Ne iyi…
-Sen iyileşip yurda gittiğinde arkadaşlarına da söylersin. Sizi koleje bekliyorum… Birlikte top oynarız, yemek yeriz, bahçede piknik yaparız. Tamam mı?
Onun bir abla şefkatiyle benimle ilgilenmesi beni o kadar mutlu etti ki… Ameliyattan sonraki acımı unuttum…
Hastanede yaklaşık bir ay kadar kaldım… Yaranın iyice kapanma süresiydi bu. Artık yara iyileşip de pansuman aşaması da bitince taburcu oldum.
Yurda geldiğim günlerden bir gündü… Bir baktım beni idareden çağırıyorlar. Telefonum varmış…
Ne yalan söyleyeyim çok heyecanlandım. Beni kim arayabilirdi ki? DEVAMI YARIN