Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Ümmetimden (îmân ile ölen) hiç kimsede şekavet (ebedî Cehennemlik olan) yoktur.”
Ebü’l-Hüseyin Âsım hazretleri hadîs âlimlerindendir. Vâsıt şehrinde doğdu. Uzun zaman Bağdad’da kaldı. 221 (m. 836) senesinde aynı yerde vefât etti. Şöyle nakletmiştir:
Enes bin Mâlik şöyle rivâyet etmiştir. Resûlullah efendimiz (sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem) buyurdu ki:
“Cennette ilk şefaat edecek benim, benim isteğimin kabul edildiği kadar, hiçbir nebîninki kabul edilmeyecek, Peygamberlerden kendisine sâdece bir kişi îmân etmiş olanları var.”
“Cennette ilk şefaat edecek olan benim. Ümmeti en çok olan Peygamber benim. Cennetin kapısını ilk çalacak olan benim.”
“Her Peygamberin yaptığı (makbul) bir duâ vardır. Ben duâmı kıyâmet günü ümmetime şefaat için bıraktım” buyurdu.
Dâvûd bin Ebî Hind şöyle anlatmıştır: Kıyâmet günü bu ümmetten olan günahkâr kimse, Resûlullah efendimizin elinden tutar ve “Yâ Resûlallah, beni azâbdan kurtar!” der. Resûlullah efendimiz de “Benim sünnetim sana ulaştı, şeriatimi duydun. Niçin âsî oldun? Şimdi ne özür beyân edeceksin?” buyurur. Bunun üzerine azâba düşecek olan kimse, “Yâ Resûlallah! Benim kötü bahtım bana galebe çaldı” der. Bunun üzerine Resûlullah efendimiz “Ümmetimden (îmân ile ölen) hiç kimsede şekavet (ebedî Cehennemlik olan) yoktur. Yâ Rabbi! Bunu bana bağışla” der. Allahü teâlâ da onu bağışlar.
Ahmed bin Âsım Antâkî buyurdu ki: “Kıyâmet günü ilmiyle amel eden kimseye, ilmi şefaatçi olur. İlmiyle amel etmeyene de, o ilim hasım olur.”
Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Cebrâil ile karşılaştım. Beni müjdeleyerek, ‘Allahü teâlâ sana salât ve selâm okuyanlara, salât ve selâm vereceğini buyurdu’ dedi. Ben de bundan dolayı, Rabbime secde ederek şükrettim.”
Abdurrahmân bin Avf şöyle anlatmıştır: Resûlullah efendimiz ile Bakî’ kabristanına gittik, iki defa secde edip, secdelerde uzun müddet kaldı. Sebebini sordum. Buyurdu ki: “Cebrâil bana geldi ve dedi ki: Bir kimse sana salât okursa, yetmiş melek de ona salât okur.”
Ebû Saîd-i Hudrî şöyle demiştir: “Resûlullah efendimiz buyurdu ki: Bir topluluk bir araya gelir oturur da, Peygamberlerine salât okumazlarsa, onlara bir üzüntü çöker.”
Yine bir hadîs-i şerîfte; “Kim her gün yüz kere ‘Allahümme salli alâ Muhammedin ve ehli beytihi’ derse, onun otuzu dünyâda olmak üzere yüz ihtiyâcı giderilir.”