Tâbiîn’in büyüklerinden Atâ bin Ebî Rebah hazretleri, 114 (m. 732) senesinde vefât etti.
Bu büyük zâta;
“Efendim, zikir meclisi nedir?” diye sordular.
Cevâbında;
“Namaz nasıl kılınır, oruç nasıl tutulur, nikâh nasıl yapılır, alışveriş nasıl olur, abdest, gusül, helâl ve haram, gibi şeylerin konuşulduğu meclistir” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de;
“Kul için en kıymetli şey nedir efendim?” dediler.
Cevâben;
“Dînini bilmektir” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bazı sevdikleri;
“Güzel huy nedir efendim?” diye sordular bu zâta.
Cevâben;
“Münâkaşa etmemektir. Nitekim bir hadîs-i şerîfte (Haklı olduğu hâlde dahi münâkaşa etmeyen kimseye, cennetin kenarında bir köşk verilecektir) buyuruluyor” dedi.
● ● ●
Bir sohbetinde de;
“Varlık ve yokluk zamanları, hâlinizi değiştirmesin. Hattâ yokluk zamanında neşeniz, varlıkta da sıkıntınız artsın!” buyurdu.
Sebebini sordular.
Cevâben;
“Allahü teâlânın sevdikleri böyledir… Fakîrlikte rahat ve sâkin, zenginlikteyse sıkıntılı olurlar. Hatta rahatlık zamanında sıkıntı ararlar. Çünkü onlar, sıkıntılardan zevk alırlar” buyurdu.