Ömer bin Muhammed Şîrâzî hazretleri Fıkıh ve kırâat âlimidir. 449 (m. 1057)’de İran’ın Şîrâz şehrinde doğdu. 529 (m. 1135)’de Merv’de vefât etti. “El-Es’ile fil-hılâf ven-Nazar” isimli eserinde şöyle yazmaktadır:
Nazar değmesi haktır. Yani, göz değmesi doğrudur. Bazı kimseler, bir şeye bakıp, beğendiği zaman, gözlerinden çıkan şuâlar zararlı olup canlı ve cansız, her şeyin bozulmasına sebeb oluyor. Bunun misâlleri çoktur. Nazarı değen kimse, hattâ herkes, beğendiği bir şeyi görünce (Maşallah) demeli, ondan sonra o şeyi söylemelidir. Önce Maşallah deyince, nazar değmez. Nazar değen veya korkan çocuk için, (Fâtiha, Âyet-el-kürsî ve E’ûzü bi-kelimâtillâhittâmmeti… okumak) hadîs-i şerîfte emredildi.
(Rukye), okuyup üflemek veya üzerinde taşımak demektir. Âyet-i kerîme ile ve Resûlullahtan gelen duâlar ile Rukye yapmaya, (Ta’vîz) denir. Ta’vîz câizdir ve inanan, güvenen kimseye fayda verir. Ta’vîz yazılı muskayı su geçirmez şeylere sarılı olarak cünübün taşıması ve onunla helâya girilmesi câizdir. Manâsı bilinmeyen veya küfre sebep olan rukyeyi okumaya, (Efsûn) denir. Bunu veya nazarlık denilen şeyleri kendi üzerinde taşımaya, (Temîme) denir. Muhabbet hâsıl etmek için yapılan rukyelere (Tivele) denir. Hadîs-i şerîfte, (Temîme ve Tivele şirktir) buyuruldu.
Nazar değmemek için tarlaya kemik, hayvan kafası koymak câizdir. Bakan kimse, önce bunu görüp tarlayı sonra görür. Mâvi boncuk ve başka şeyleri bu niyet ile taşımanın (Temîme) olmayacağı, câiz olacağı buradan anlaşılmakdadır.
Nazar değen kimseye şifâ için (Âyet-el-kürsî), (Fâtiha), (Mu’avvizeteyn) ve (Nûn sûresi)nin sonunu okumak muhakkak iyi geldiği, muteber kitaplarda yazılıdır.
Duâların en kıymetlisi ve faydalısı (Fâtiha) sûresidir. İbni Mâce’de yazılı, hazret-i Alî’nin bildirdiği hadîs-i şerîfte, (İlaçların en iyisi Kur’ân-ı kerîmdir) buyuruldu.
Hastaya okunursa, hastalığı hafîfler.) Eceli gelmemiş ise, iyi olur. Eceli gelmiş ise, rûhunu teslîm etmesi kolay olur.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” gam, gussa, sıkıntıyı gidermek için, (Lâ ilâhe illallâhül’azîm-ül-halîm lâ ilâhe illallâhü Rabbül-Arş-il’azîm lâ ilâhe illallahü Rabbüs-semâvâti ve Rabbül-Erdı Rabbül’Arş-il-kerîm) okurdu. (Bismillâhirrahmânirrahîm ve lâ-havle ve lâ-kuvvete illâ billâhil’ aliyyil’azîm) okumanın, sinir hastalığına ve bütün hastalıklara iyi geldiğini Enes bin Mâlik haber vermiştir.