Evliyânın büyüklerinden Kadîb-ül Bân hazretleri, bir sohbetinde “Kardeşlerim! İnsanın en büyük düşmanı, nefsidir. Dînin her bir emrinde bu nefsi kırmak vardır ve nefis kırılırsa netîce hayır olur” buyurdu.
Sordular:
“Nefsi nasıl kıralım efendim?”
Buyurdu ki:
“İstişâre edin ki, bu nefsi kırar. Zîra nefis, istişâre etmek, fikir sormak istemez. (Ben de biliyorum) der. Yolda bir mümine rastlarsanız önce siz selâm verin. Müsâfaha ederken önce siz uzatın elinizi.”
● ● ●
Bir gün sevdikleri, bu zâta;
“Efendim, Allahü teâlânın en çok sevdiği kullar kimlerdir?” diye sordular.
Cevâbında;
“Allahü teâlânın en çok râzı olduğu kimse, Onun kullarını üzmeyen, yük olmayan, bilâkis onları ferahlatıp sevindirendir” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de sevdikleri;
“Efendim, bir kimse sâdece (Lâ ilâhe illallah) dese, fakat (Muhammedün Resûlullah) demese, o kimse Müslüman olur mu?” diye sordular.
Cevâbında;
“Hayır olmaz. Çünkü Kelime-i tevhîd bir bütündür. Herkes (Allah) diyor. Ama Muhammed aleyhisselâmı peygamber tanımıyorlar. O zaman îmân olmuyor” buyurdu.