O delikanlıyı hiç unutamadım…

O delikanlıyı hiç unutamadım…




“Aradan yıllar geçtiği hâlde, o iyilik numunesi delikanlıyı hiç unutamıyorum…”

 

Ankara’da taksici olmadan önce, bir gencin bana yaptığı iyiliği anlatmaya bugün de devam ediyorum…

Babamın artık köye dönüp dönemeyeceğini öğrenmek üzere, iki hafta önce muayene eden doktora gittim. Durumu anlatıp “babamın kontrolünü yapmak üzere gelebilir misiniz?” diyerek evimize davet ettim. O yıllarda parası ödenerek eve doktor çağrılabiliyordu.

Doktor benden önce bir hastaya gitmesi gerektiğini söyledi ve oradaki genç bir arkadaşı gösterdi. Hasta olan o arkadaşmış. Genç, bendeki telaşı fark edince hiç tereddüt etmeden kendi sırasını bana verdi. Şaşırdım Unutamayacağım bir insanlık örneğiyle karşılaşıyordum. “Benim hastamın o kadar aciliyeti yok doktor bey, siz arkadaşın hastasına önce gidin” dedi.

O an o kadar duygulandım ki arkadaşın boynuna sarılıp teşekkür etmek istedim.

Doktor bey bu defa bana döndü:

-Hastaya gitmek üzere beni götüreceğiniz bir arabanız var mı?

Boynumu büktüm:

-Arabam yok doktor bey ama bir taksi tutabilirim, dedim.

Hemen bir taksi çağırmak üzeri kapıya seğirtirken o gencin arkamdan sesi geldi:

-Kardeşim, bu telaş anında ha deyince belki taksi bulamayabilirsiniz. Benim arabam var. İsterseniz doktor beyi alıp sizin adresinize ben götürebilirim.

Ne yalan söyleyeyim nezaketen de olsa “sağ olun ben bir taksi çağırırım” diyemedim. “Allah senden razı olsun arkadaşım, Allah ne muradın varsa versin” diyerek teklifini hemen kabul ettim.

Doktor ile birlikte hiç tanımadığım bir delikanlının arabasıyla ve hayli de uzakta olan adresimize doğru yola çıktık. En ufak bir bezginlik göstermeden nereyi tarif ettiysem oraya sürdü aracını…

Bizi adrese bıraktığında çıkartıp benzin parası vermek istediğimde de “lafı mı olur, yeter ki hastanız iyi olsun, Allah şifalar versin” diyerek kesinlikle kabul etmedi.

Yıllar geçti aradan… Evet ben de inşaatçılığı bırakıp taksici oldum… Emekli olana kadar taksicilik yaptım… Ama o arkadaşın yaptığı o iyilik ve insanlık beni o kadar etkiledi ki taksicilik yaptığım sürece nerede bir hasta yolcu görsem, nerede bir çaresiz el kaldıran görsem “parası var mıdır yok mudur?” hiç düşünmeden hiç ikilemeden “haydi kardeşim nereye istersen gidiyoruz” dedim. O iyilik bana hayat boyu kılavuz oldu… Rabbim o kardeşimin de işlerini kolay eylesin…

       Sadık Aslan-Ankara